dinsdag 12 mei 2015

Afgewezen...

Gisteren heb ik mijn gesprek gehad over het inleveren van 4 uur.

Helaas, het is afgewezen. Het beleid van onze organisatie is dat je minimaal 21,7 uur werkt, naar boven afgerond op 24 uur. De rest spaar je voor vrije uren die je op kunt nemen.

Ze hebben verleden jaar, toen het beleid in het leven is geroepen, door mijn medische geschiedenis,een uitzondering gemaakt voor die 1,7 uur. Maar minder mag echt niet.

Ook niet als dat inhoud dat mijn ziekteverzuim zal dalen, en het voor mij een stuk leefbaarder zou zijn. Ik moest misschien gaan denken of ik niet iets anders zou willen gaan doen (?) of niet helemaal zou willen stoppen met werken (??). Ja, ik mag naar 4 x 5 uur, maar dan ben ik 4 dagen van huis, plus reistijd, dat is nog veel belastender.

Ik had em eerlijk gezegd niet aan zien komen, ik dacht echt dat ze uit menselijk oogpunt hier iets mee zouden doen, maar niet dus...

Ik had nav mijn vorige blog de tip van Lonneke gekregen omtrent de Wet Aanpassing Arbeidsduur, die heb ik ook nog aangehaald in het gesprek, maar ze bleven erbij dat daarin ruimte is voor hun eigen beleid van het minimum aantal uren.

Moos zegt laat maar gaan, dan blijft je ziekteverzuim maar hetzelfde (of meer), zelf twijfel ik nog of ik het erbij laat zitten...

Gelukkig gaan we maandag een paar dagen weg, dan heb ik genoeg tijd om er over na te denken wat wijsheid is...morgen nog 1 dagje werken en dan lekker even niets...heerlijk!

vrijdag 1 mei 2015

Het wilt niet...

Klinkt niet vrolijk, ik weet het. Maar het wilt gewoon niet. Al jaren niet, sinds ik ziek ben. Er zijn best wel periodes dat het redelijk gaat, maar de periodes dat het minder gaat zijn zeker in de meerderheid.

Maarja, je wilt zo graag hé? Dus gewoon doorgaan....tot het niet meer gaat en je dan ziek moeten melden en dan weken op de bank bij komen...

Tot een tijdje geleden op mijn werk. Ik had een gesprek aangevraagd met mijn leidinggevende, om bespreekbaar te maken dat het voor mij niet te doen was zoals het ging.

En de sluizen gingen open zeg...niet te geloven! Ik heb aan een stuk door anderhalf uur zitten huilen, en niet te zuinig ook. Alle frustraties kwamen eruit. Ze wist niet wat haar overkwam!

Uiteindelijk hebben we afgesproken dat ik naar maatschappelijk werk zou gaan, en dat ik na ging denken op welke manier ik mijn uren anders in zou willen vullen, om het dragelijker te maken.

Met dat laatste was ik er snel uit. Moos had me in de loop van de afgelopen jaren al een paar keer aangeraden om 4 uur minder te gaan werken, dus dat ik 2 hele dagen zou gaan werken. En collega/vriendinnetje S. zei direct hetzelfde. Zij maakt heel vaak mee dat het niet lekker gaat, dus ze weet waar ze het over heeft.

Ik heb dus ontslag ingediend voor 4 uur. De vraag is of ik daarvoor van hogerhand toestemming ga krijgen, daar volgen nog gesprekken over. Ik hoop het echt....

Van die vreselijke huilbui ben ik echt een tijd van slag geweest, vandaar dat er de laatste tijd geen blogje meer is gepost.

Volgende week heb ik mijn eerste gesprek met de maatschappelijk werkster, en de week erna met mijn leidinggevende en iemand van p.z. omtrent mijn uren.

Ik weet het, het is financiëel een domper, maar geld vergoed niet alles, en ik wil ook heel graag nog energie overhouden voor Moos en Bobby, en niet dat ik alleen maar uitgeput en met pijn op de bank lig!